Emilia Chabior – autorka powieści psychologicznych, poezji i tekstów pisanych z głębi ciszy.
Tworzy literaturę dla tych, którzy w słowie szukają czegoś więcej niż fabuły – chcą odnaleźć siebie. Pisze dla kobiet, które coś przeżyły, ukryły się, a teraz szukają języka, którym nazwą się od nowa. Kreuje z wnętrza – nie z perspektywy obserwatora, lecz uczestniczki przemian. Nie wyjaśnia życia – raczej staje obok czytelniczki i mówi: „ja też tam byłam.” Nie po to, by coś ogłosić, ale żeby zostawić ślad – cichy, lecz nieusuwalny.
Jej słowa są delikatne, ale niepokojące – jak sny, których się nie zapomina. Jej powieści są zapisem transformacji: prawdziwych, bolesnych i cichych. Nie mówi o sobie wiele – woli, by mówiły za nią słowa.
Jej twórczość jest osobista, ale nie prywatna. Mistyczna, lecz osadzona. Od niedawna mieszka tam, gdzie codzienność oddycha wolniej – na styku światła i cienia, gdzie noc pachnie inaczej.