Określenie “gotowość szkolna” samo w sobie sugeruje, że to dziecko MA BYĆ GOTOWE na szkołę a nie szkoła ma być gotowa na dziecko. W rzeczywistości to szkoła powinna być gotowa na dziecko, a nie odwrotnie. W dzisiejszych czasach, gdzie zdecydowana większość społeczności szkolnych obejmuje dzieci o atypowym rozwoju problem wydaje się być palący. Próby stworzenia grup klasowych, które będą składały się z uczniów o podobnych stylach myślenia, potrzebach edukacyjnych, wiedzy i możliwościach rozwojowych są z gruntu skazane na porażkę.

Z perspektywy koncepcji neuroróżnorodności badanie „gotowości szkolnej” jest wysoce nieadekwatne, ponieważ zakłada, że istnieje jeden, uniwersalny zestaw umiejętności, który każde dziecko musi posiadać, aby móc funkcjonować w szkole.

Inwentarz Gotowości Szkolnej Do Neuroróżnorodności składa się z 5 skal:

●Skala kompetencji nauczycieli

●Skala adaptacji przestrzeni

●Skala bezpiecznego wsparcia

●Skala dostosowań edukacyjnych

●Skala współpracy środowiskowej

Suma punktów ze wszystkich skal daje obraz ogólnej gotowości szkoły do neuroróżnorodności. W zależności od kondycji rozwojowej poszczególnych uczniów, gotowość szkoły może kształtować się inaczej, dlatego, zaproponowałam następujące, dodatkowe przeliczniki, które pozwalają dostosować ocenę do określonych kondycji rozwojowych i zdrowotnych uczniów.