Witaj, Artysto Życia.

Każdy dzień jest sceną.

Każdy oddech - aktem.

Każdy gest - rytuałem.

Nie trzeba być aktorem, aby być obecnym - nie trzeba mieć widowni, aby stać na scenie JA JESTEM.

Ciało - jest świątynią prawdy.

Głos - echem przodków.

Pauza - miejscem, gdzie światło spotyka cień.

Dziś otrzymujesz ode mnie 5 prostych rytuałów - aby codziennie wracać do siebie, do swojej sceny, do przestrzeni, która ma duszę...

Rytuał 1: Oddech Sceny

Każdy dzień zacznij od 3 świadomych oddechów.

Pierwszy - dla ciała: Tu jestem.

Drugi - dla głosu: Mam prawo być słyszany/a.

Trzeci - dla duszy: JA JESTEM.

Niech te trzy oddechy będą Twoim otwarciem sceny codzienności.

Rytuał 2: Głos Rytuału

W ciągu dnia - wypowiedz do przestrzeni jedno słowo, które dziś Ciebie prowadzi.

Może to być: wdzięczność za...; wolność; spokój; odwaga;

To Twój Głos Rytuału - Daj mu wybrzmieć.

Rytuał 3: Pauza Obecności

W środku dnia - zatrzymaj się na 1 minutę.

Usiądź lub stań;

Zamknij oczy;

Poczuj ciało;

Pozwól oddechowi popłynąć bez kontroli.

Pauza — to przestrzeń dla prawdy.

Rytuał 4: Gest Prawdy

Wieczorem - zapytaj swoje ciało: Jaki gest dziś mówi za mnie?

Niech to będzie: ruch dłoni; skłon głowy; otwarcie ramion; dotknięcie serca

Gest Prawdy - ma moc większą niż tysiąc słów.

Rytuał 5: Scena Wieczorna

Przed snem - zapisz w swoim Dzienniku Artysty Holistycznego lub na kartce 3 krótkie odpowiedzi:

Co dziś było moją sceną JA JESTEM?

(może to był spacer, rozmowa, milczenie, akt odwagi…)

Czego dziś się nauczyłem/am od mojego ciała?

Za co dziś dziękuję mojej scenie życia?

Niech to będzie Twój zamykający rytuał dnia - prosty i szczery - bez oceny.

Podsumowanie

Każdy z tych 5 rytuałów jest jak otwarcie kurtyny - na Ciebie.

Nie wymaga specjalnego przygotowania, ani „odgrywania” czegokolwiek.

Zaprasza Cię tylko do bycia - tu i teraz - na swojej scenie JA JESTEM.

Jeśli poczułeś/poczułaś, że ten rytm z Tobą rezonuje - zapraszam Cię do głębszej drogi:

do Kręgu Sceny JA JESTEM, do wspólnoty, która praktykuje Teatr Żywej Obecności, przestrzeni, gdzie codzienność jest rytuałem, a scena - świątynią prawdy.

Z prawdą, czułością i światłem —

Marcin Masztalerz | Teatr36.6