Wstęp do tomiku „30 pokoi marzeń”

Miłość, w której szukamy odpowiedzi, którą przeżywamy w ciszy i zgiełku, wśród radości i bólu, jest jak przestrzeń — rozległa, nieznana, pełna tajemnic. Każdy z nas, wędrowiec w tej nieuchwytnej drodze, odwiedza inne pokoje serca, odkrywając nowe zakamarki, w których coś się rodzi, zmienia, umiera i odradza. Tomik „30 pokoi marzeń” to zaproszenie do tych przestrzeni, do intymnych zakamarków, które nie zawsze są łatwe do uchwycenia, ale zawsze warte odkrycia.

Te wiersze są jak drzwi, które prowadzą w głąb siebie, tam, gdzie miłość nie jest tylko słowem, ale żywym odczuciem, które przepełnia każdą cząstkę naszej istoty. To opowieści o miłości, która jest zarówno ciepłem, jak i chłodem, zarówno radością, jak i smutkiem, ale zawsze prawdziwa, niezależnie od tego, jak ją postrzegamy. Miłość nie zna granic, nie zatrzymuje się na skraju, nie oczekuje niczego w zamian — ona po prostu jest. Czasem daje nam spokój, czasem burzy nasz świat, ale zawsze pozostaje.

W każdej z 30 opowieści o miłości kryje się historia, którą mogliśmy przeżyć lub której jeszcze nie poznaliśmy. Pokoje pełne marzeń i pragnień, pełne tęsknoty i nadziei, ale także pełne potknięć i wzlotów. Każdy wiersz to jak przejście przez jeden z tych pokoi, gdzie spotykamy siebie, innych, a czasem — tylko samotność.

W tomiku tym nie chodzi tylko o opowiadanie o miłości, ale o zanurzenie się w niej, o rozpoznawanie jej w codziennych chwilach, w ciszy i w hałasie, w wierności i zdradzie, w szczerości i iluzji. To podróż przez 30 przestrzeni, które są zarówno ucieczką, jak i wyzwaniem. Każdy wers jest krokiem, każda myśl to pomost, który prowadzi nas dalej. Każdy pokój ma swoją historię, którą wciąż możemy opowiadać, odkrywać na nowo, z każdym dniem.

„30 pokoi marzeń” to tomik dla tych, którzy szukają czegoś więcej niż tylko powierzchownych słów. To dla tych, którzy pragną zanurzyć się w głębi miłości, zrozumieć jej siłę, jej cienie, jej blaski. To książka, która jest niczym więcej jak lustrem, w którym można zobaczyć nie tylko innych, ale przede wszystkim siebie — w różnych stanach, w różnych nastrojach, w różnych momentach życia.

Zapraszam cię do tych 30 pokoi. Będziesz szukać, znajdować, tracić i odnajdywać. Będziesz dotykać marzeń i tęsknot, a może i własnych lęków, które miłość może przekształcić w coś pięknego. Wchodź w te przestrzenie z otwartym sercem, bo każdy pokój ma coś, co czeka tylko na ciebie.

Miłość, w jej najpiękniejszych i najbardziej bolesnych formach, jest tam, gdzie ją odnajdziesz. A kiedy już ją znajdziesz, zobaczysz, że wciąż jest miejsce na więcej.

Pokój I - "W ciszy miłości"

Miłość nie jest słowem, które można wypowiedzieć głośno,
Jest szumem w sercu, kiedy patrzysz na drugą osobę,
To ciepło, które zaczyna rosnąć w każdym oddechu,
I przekształca się w wulkan, choć nie wybucha, nie krzyczy.

Gdy mijają dni, a czas zdaje się zwalniać,
Nasze dłonie wciąż szukają się w przestrzeni,
I choć nie ma tu słów, rozumiemy się,
Każdy gest jest jak tajemnica, której nie musimy odkrywać.

Patrzę w twoje oczy i wiem, że to nie przypadek,
Że nasze ścieżki splatały się w tym punkcie czasu,
W tym pokoju, gdzie cisza mówi więcej niż tysiąc słów,
Gdzie miłość nie potrzebuje wyjaśnień, bo już jest zrozumiana.

Pomiędzy nami nie ma żadnych granic,
Tylko przestrzeń pełna wzajemnego szacunku,
I choć nasze ciała nie zawsze się spotykają,
Duchy nasze wciąż tańczą w jednym rytmie.

Kroczymy razem, choć każdy z nas ma swoją drogę,
I wiesz, że nie musimy mówić, by czuć,
Każdy oddech, każdy ruch jest jak wiersz,
Pisany przez serca, które nie potrzebują tłumaczeń.

W tym pokoju, pełnym marzeń, które nie są złudzeniem,
Miłość jest jak powietrze – niewidoczna, a jednak wszędzie,
I choć każdy z nas jest osobnym światem,
W tym pokoju stajemy się jednością, jakbyśmy byli tylko jednym ciałem, jedną duszą.

W ciszy miłości, w tej przestrzeni, która nie zna czasu,
Wszystko jest możliwe, bo tutaj nie ma ograniczeń,
Nie ma lęków, nie ma strachu przed utratą,
Bo miłość jest obecna – stała, wieczna, niezachwiana.

Więc zostajemy w tym pokoju, w tej chwili,
I nic nie jest nam potrzebne, poza tym, co już mamy,
Miłość nie jest ciężarem, nie jest pośpiechem,
Jest przestrzenią, w której serce może odpocząć,
I dusza może oddychać pełną piersią.

W ciszy miłości, gdzie wszystko ma swoje miejsce,
Gdzie nie musisz niczego udowadniać,
Wystarczy być – i to już wystarczy.
Miłość nie pyta, nie prosi, po prostu jest,
I w tej ciszy jesteśmy całością, którą nic nie może zniszczyć.