Wstęp

Angelika Fiori - imię to brzmi jak obietnica, jak zapowiedź wiatru, który niesie ze sobą echa najgłębszych, najbardziej nieodkrytych zakamarków duszy. Każdy wiersz, który tworzy, jest jak niezatarte ślady, pozostawione na piasku jej istnienia. W jej słowach kryje się moc, tajemnica i nieuchwytna siła — siła, która płynie z emocji, z pragnień, z buntu i czułości zarazem. Jest pisarką, która potrafi zatrzymać czas, zanurzyć się w najciemniejsze zakamarki swoich myśli, a potem wyciągnąć stamtąd światło, które rozjaśnia serca tych, którzy odważą się spojrzeć.

Poezja moja to podróż przez najbardziej intymne przestrzenie człowieka — przez miłość, samotność, tęsknoty, lęki, ale także przez siłę, która tkwi w każdym z nas. To słowa, które palą, które płoną na papierze, zostawiając ślad, który nigdy nie zniknie. Czasem mroczne, czasem pełne delikatności, ale zawsze pełne prawdy, której nie da się wymazać. To poezja, która nie boi się wyjść z cienia, która nie boi się mówić tego, czego inni boją się wypowiedzieć.

Tomik ten to zaproszenie do świata mojego - świata, w którym granice między światłem a cieniem są zacierane, a każda myśl, każde uczucie ma swoje miejsce. To przestrzeń, w której nie ma lęku przed byciem sobą, w której każda emocja jest warta opowiedzenia, a każda chwila ma swoje piękno, nawet w najmroczniejszych zakamarkach.

Zatem wchodź w ten świat. Pozwól słowom moim dotknąć Twojej duszy. Poczuj każdy wers, każde zdanie, które niesie ze sobą całą moc jej istnienia.

Angelika