idę wciąż przed siebie

nie zwracając już uwagi na

na schematu znaki

bo ten schemat swe granice ma

rozkoszując słońcem, wiatrem w plecy

na mej twarzy śmiech

nowy świat odkrywam

a w nim miłość – aż zapiera dech

idę wciąż przed siebie

w swoich klatkach ludzie kryją się

boją się otworzyć

i palcami wytykają mnie

zatrzymuję się czasami

aby pomóc im zrozumieć jak

wyrwać się z tej klatki

i szybować jak podniebny ptak

i nie szybuj za wysoko

miej otwarte drugie oko

na realny wielki świat

mimo różnic, mimo wad

idę wciąż przed siebie

mam przed sobą wyznaczony szlak

mam cel przed oczami

idę śmiało i wciąż śpiewam tak

drzewa się kłaniają

na mej drodze robiąc miły gest

nawet ptaki mi śpiewają

kiedy idę, życie piękne jest

idę wciąż przed siebie

kiedy dojdę – tego nie wiem sam

cel już osiągnąłem

idę dalej – wciąż pragnienia mam

wszyscy gdzieś zdążają

dokądś pędzą, w życiu ważny ruch

gnaj więc przyjacielu

wciąż do przodu, póki młody duch

i nie zatrać się w tym pędzie

bo gdy lat ci już przybędzie

a na pewno będzie tak

to zagubisz gdzieś swój szlak